Op 14 december had EonA/AWF een ontmoeting met de directeur van dit slachthuis waar we nooit eerder geweest waren. Bij die gelegenheid gaf hij toe dat zijn huidige slachthuis erg oud was en de inrichting gemoderniseerd moest worden. Ze hijsen dieren levend op, hebben geen kantelbox, zelfs niet voor stieren enz…
We bekeken gezamelijk het boek van Grandin Temple over tips bij het ontwerpen ter vermindering van het risico van letsel en stress bij slachtdieren. Ook bekeken wij de V-Cons-catalogus voor kantelboxen, foto’s en film van “betere” slachthuizen die we bezocht hadden enz…
Hij verzekerde ons dat hij van plan was binnen 6 maanden een nieuw slachthuis te bouwen of het huidige volledig te renoveren om te voldoen aan de nieuwe, nationale Voorschriften op Technisch gebied aangaande Slachthuizen, die op 1 januari 2014 van kracht worden…
Vanmorgen waren wij uitgenodigd om bij hem opnieuw te komen kijken naar het slachtproces in zijn vestiging.
De voorzieningen waren inderdaad erg oud en konden letsel veroorzaken. Er is een steile en korte uitlaadhelling die eindigt in een scherpe bocht van 90 ͦ naar links, in een smalle doorgang, gaten in de vloer van de rustplaats, oude, gedeeltelijk kapotte voerbakken en een ongelijke en natte vloer in de toevoergang.
De slachtplaats, waar het vee naar binnen geleid wordt, is slechts een open ruimte met een betonvloer. Een voor een, met een ketting om hun achterpoot zodat ze hun evenwicht verliezen, vallen ze hard op de grond waarna ze levend en wel worden opgehesen en hun keel wordt doorgesneden.
Wat in dit slachthuis beter was vergeleken met de andere die we zagen, is het feit dat de vloer waarop het dier gedood wordt een beter drainagesysteem had en de medewerker de vloer schoonspoot na het eerste dier, zodat het tweede rund niet in het bloed van de daarvoor geslachte koe hoefde te vallen.
Helaas was de vloer nog niet schoon toen de derde koe naar binnen kwam, zodoende moest ze haar evenwicht verliezen en in het bloed van de tweede koe vallen, met het risico op bloed en vuil in haar vers gesneden wond nadat ze zelf gesneden was.
De slachter was ook rustig – we hoorden geen enkel geschreeuw of prikken in de ogen.
We blijven hopen – de directeur en zijn personeel stonden open voor ons advies en waren gretige toehoorders. Asalet legde hun uit dat het belangrijk is dat de vloer niet glad is, de hekken hoog genoeg zijn om letsel te voorkomen, de uitlaadhellingen op gelijke hoogte zijn zonder scherpe bochten en schaduw en plassen worden vermeden waardoor dieren terugdeinzen enz…
Zowel de directeur als de mannen die verantwoordelijk zijn voor het slachten van de dieren waren voorstanders van het vooraf verdoven van de dieren en zeiden dat ze zullen overgaan op een verdovingspistool zodra de Turkse bevolking te kennen geeft dat ze verdoving accepteert.
Vandaag hebben we gezien hoe drie heel tamme melkkoeien werden gedood. De medewerkers hoefden hen slechts naar de slachtplaats te leiden en ze volgden heel gedwee en vol vertrouwen. Toen de medewerker een ketting om hun poot deed, bleven ze rustig staan. Maar zouden het stieren of mestdieren geweest zijn die niet aan menselijk contact gewend zijn, dan kunnen we ons indenken hoe chaotisch en vol stress de omstandigheden zouden zijn, met name voor de dieren, wanneer de medewerker dicht genoeg bij het dier moet komen om de ketting om de achterpoot te doen.
De directeur verzekert ons nogmaals dat hij een geschikte kantel box voor zijn nieuwe vestiging zal kopen en hij wil dat zijn personeel getraind wordt door de Turkse Training School VHSD die gefinancierd wordt door RSPCA(Engeland) waarover wij met hem spraken.
We zijn vast van plan om met hem in contact te blijven om er zeker van te zijn dat de zaken voortgang vinden en er zo spoedig mogelijk een eind komt aan de huidige situatie.
