Vandaag heeft het team van EonA/AWF afgesproken met de directeur van een Turks slachthuis. Hij liet ons het uitladen en slachten zien van runderen in zijn slachthuis. Hij was benieuwd naar onze mening en stond open voor samenwerking. Bij dit slachthuis komen veel veewagens vanuit de EU. Hij vertelde ons dat sommige dieren zo uitgedroogd aankomen dat hun longen vastplakken aan de borstkas en wanneer ze door de longen heen snijden breken ze als zandkorrels uit elkaar. Hij noemde verschillende transportbedrijven die de dieren in een bijzonder slechte conditie afleveren. We waren niet verrast toen hij de namen noemde – het ging om dezelfde bedrijven als die in onze verslagen van inspecties van veewagens aan de EU/Turkse grens voorkomen. Op dit slachthuis wilden ze ook liever de dieren verdoven voor de slacht, maar dit is niet toegestaan. Te veel klanten zijn er dan niet gerust op dat het wel Halal is. Dit slachthuis maakte een rustiger indruk dan het slachthuis dat we hiervoor bezochten, simpelweg omdat de slachtlijn langzamer is. Ze verplaatsen één dier tegelijk naar het slachthok. Maar in verschillende gevallen was de manier waarop de dieren werden behandeld niet acceptabel. Een stier ging niet meteen het slachthok in. De medewerker pakte toen zijn staart en draaide die een aantal keren – iets dat veel pijn veroorzaakt (zie eerste foto hieronder). De stier viel uiteindelijk (zie tweede foto hier onder) omdat hij gewond was aan zijn rechter achterpoot – dezelfde poot waaraan deze stier een paar seconden later omhoog getakeld werd aan een ketting terwijl de stier volledig bij bewustzijn was.
Je kunt je niet voorstellen hoeveel pijn deze slachtmethode veroorzaakt: een dier van 600 tot 800 kilo bij volle bewustzijn aan één poot omhoog hijsen, wanneer het dier ook nog eens gewond is. De vloer had antislipgroeven, maar toch gleden er dieren uit vanwege diarree en urine op de grond. Valpartijen kwamen niet zo vaak voor als in slachthuizen die we eerder deze week bezochten, vanwege het lagere tempo. Tijdens ons bezoek kwam er een binnenlands Turks transport met stieren en een koe aan boord. Alle dieren waren aangebonden, maar veel van hen waren toch gevallen tijdens de reis. De koe lag onder de stieren en kon niet meer overeind komen. Ze probeerde het wel, maar haar achterpoten gleden onder haar weg. Het leek erop dat haar heupen uit de kom waren. De medewerkers trokken de stieren aan het touw waaraan ze waren aangebonden uit de truck, waardoor veel stieren tegenwerkten. Eén stier struikelde zelfs over zijn poten en viel keihard op zijn knieën (zie foto bovenaan de pagina). Het was moeilijk om aan te zien. Het is veel beter om de dieren in hun eigen tempo van de truck te laten lopen, of om ze langzaam te laten lopen. Vee heeft tijd nodig om de nieuwe omgeving te verkennen.
De koe die niet meer kon lopen kreeg elektrische schokken toegediend, maar dit werkte niet. Ze loeide van de pijn en kon niet overeind komen. Er werd ons nu verzocht niet meer te filmen en we werden naar het parkeerterrein aan de voorkant geleid. Ze gaven toe dat het in zulke gevallen beter zou zijn een gewond dier te verdoven op de truck, maar dit wordt niet gedaan en ook niet toegestaan in Turkije. Ze rijden de veewagen dichter bij de ingang en slepen het dier eruit, zodat ze nog steeds door de slachtlijn kan. We hoorden haar loeien van de pijn vanaf het parkeerterrein. Ze werd waarschijnlijk gesleept en met een ketting om haar poot omhoog gehesen aan haar gewonde poten.
De situatie in alle Turkse slachthuizen die we deze week konden bezoeken is verschrikkelijk. Maar we moeten niet alleen kritiek leveren en kwaad worden; we moeten onze zorgen duidelijk communiceren, advies geven en helpen wanneer er bereidheid is om verbeteringen door te voeren. Veel lijden komt waarschijnlijk door vastgeroeste gewoonten en niet beter weten. We overwegen geld in te zamelen bij de bedrijven die enorme winsten maken met het vervoeren van dieren naar Turkije vanuit de EU, zodat we veegedragsdeskundigen en professionele slachters naar deze slachthuizen kunnen sturen om de tekortkomingen in de inrichting van het slachthuis te verhelpen, de medewerkers te trainen in het omgaan met dieren en ze te leren hoe ze om kunnen gaan met dieren die gewond aankomen en ervoor zorgen dat er minder lijden plaats vindt.