
Vandaag werd Eyes on Animals door de eigenaar van slachthuis Mulder gevraagd om ideeën te bespreken waarmee de fabriek de angst en pijn bij geslachte geiten en schapen zou kunnen verminderen. Een tijdje geleden ging slachthuis Mulder in brand en raakte een groot deel van de fabriek beschadigd. Ze moesten dus sluiten en zitten nu midden in de wederopbouw – een perfecte kans om helemaal opnieuw te beginnen met nieuwe en betere ideeën. We bespraken een koraalkleurige wachtstal voor de nieuwe drijfgang, gebaseerd op een schets van dr. Temple Grandin. Dit ontwerp zal er waarschijnlijk voor zorgen dat het drijven van schapen en geiten vanuit een groepsdrijfgang naar een enkele drijfgang (om vervolgens bewusteloos te worden gemaakt) een soepeler en rustiger proces wordt. We bespraken ook het gebruik van grote foto’s en positieve geluiden in de drijfgang, zodat de dieren minder bang zouden zijn als ze er doorheen lopen en zich niet “alleen” zullen voelen. Ook bespraken we het plaatsen van rubber op alle poorten en het installeren van een dB-monitor om ongewenste geluidspieken in de gaten te houden en het geluid laag te houden. Verder kwamen ook aan bod: de verlichting, het voorkomen van schaduwen en het hanteren van een strikt protocol om de elektrische verdovingsapparaten altijd schoon en in goede staat te houden, en om de juiste sneden uit te voeren, zodat er minder risico is op bewustzijnsverlies of bloedstolsels. Er werd een nieuwe vrouw aangenomen door de fabriek, die veel ervaring heeft in het werken met geiten en een diep respect heeft voor hen, een soort “geitenfluisteraar”, die gaat helpen nieuwe ideeën uit te testen die de dieren op hun gemak kunnen houden wanneer ze worden verplaatst. Dit is heel positief, omdat we bij veel andere schapen- en geitenslachthuizen waar we in het buitenland zijn geweest nog steeds zien dat de eerste geit of het eerste schaap vaak wordt gesleept of elektrisch wordt geprikt om hem in beweging te krijgen, zodat de rest volgt.
Zolang de geitenzuivelindustrie zo gefocust is op zuivel en niet op vlees, zullen mannelijke geitenbokjes op zeer jonge leeftijd worden geslacht. We moeten vandaag dus al het mogelijke doen om hun slachting zo ‘humaan’ mogelijk te houden. We zijn Daniel, Rene en Annette van het slachthuis dankbaar voor de open discussie over hun nieuwe plannen en voor het serieus in overweging nemen van alle nieuwe welzijnsideeën die we vandaag samen hebben bedacht. Slachthuismanagers die nadenken over het gedrag van dieren en hun ontwerp verbeteren, moeten worden geprezen, omdat hun installaties veel minder lijden veroorzaken dan slachthuizen waar de nadruk uitsluitend op winst ligt. Over een paar maanden worden we opnieuw uitgenodigd om de voortgang te bekijken.