Eyes on Animals heeft een groot varkensslachthuis in Gorinchem, Nederland, geïnspecteerd. De directeur is zeer betrokken bij projecten ter verbetering van dierenwelzijn. In plaats van erop aandringen dat alle mannelijke varkens gecastreerd zijn (zoals bij bijna alle bedrijven in Europa, Canada, de Verenigde Staten, Australië en China) geeft hij boeren de mogelijkheid hun varkens niet langer te castreren, omdat hij werknemers heeft die aan het vlees ruiken om er zeker van te zijn dat er geen berengeur is. Mocht dit wel het geval zijn (slechts 1-2% van de beren produceert deze lucht), wordt de boer toch betaald en wordt het vlees op een andere manier klaargemaakt.
De varkens worden verdoofd d.m.v. CO2. Ze worden in groepen van ongeveer acht verplaatst in een open lift die ze in hoge snelheid vijf meter naar beneden vervoert waar hoge concentraties CO2 zijn. Het duurt ongeveer acht seconden totdat ze genoeg CO2 hebben ingeademd om buiten bewustzijn te raken. De acht seconden zijn kort, maar veroorzaken wel stress; sommige varkens gilden, anderen beefden en vielen. Het proces voorafgaand aan het verdoven is wel rustiger dan in slachthuizen waar varkens geslacht worden in een rij d.m.v. elektrische verdoving. Varkens zijn minder nerveus wanneer ze vervoerd worden in groepen. De werknemers jaagden de varkens niet op en sloegen ze niet. Elektrische prikstokken zijn hier niet toegestaan. En in tegenstelling tot dieren die elektrisch verdoofd worden zijn de varkens die met CO2 verdoofd zijn allemaal buiten bewustzijn. Eyes on Animals heeft helaas in het verleden veel varkens gezien die niet goed elektrisch verdoofd werden omdat er veel fouten in de apparatuur zitten.
Uiteraard blijft het ongemakkelijk om wat voor systeem dan ook te promoten voor het verdoven van varkens, omdat de dieren sowieso lijden. De vraag is wat het minste lijden veroorzaakt. En hebben we genoeg onderzoek gedaan en is de industrie bereid meer geld uit te geven om de minst pijnlijke methode te ontwikkelen (wellicht gebruik van andere gassen)?
De vloer van de wachtruimten wordt verwarmd, en gelukkig waren ze niet overvol zoals we dat zo vaak bij andere slachthuizen hebben gezien, waardoor ze gaan vechten door de stress. We hadden nog wel twee bedenkingen over dierenwelzijn die eenvoudig opgelost konden worden. 1. De opening in de liften was te groot, waardoor tijdens ons bezoek een varken met haar kop vast kwam te zitten en waardoor ze in paniek raakte. 2. De ruimte waar de zieke dieren werden verzameld voor controle van een veearts was naast een deur die openstond, waardoor veel koude lucht binnenkwam. De vier varkens die daar lagen beefden van de kou. We stelden voor de opening in de lift dicht te maken en vroegen of de ziekenruimte dicht kan (zodat het niet meer tochtig is) en dat de dieren stro krijgen om op te liggen om ze ten minste tijdens hun laatste uren een beetje comfort te bieden. De directeur stond open voor ons voorstel en zei dat hij het zou uitvoeren. Eyes in Animals blijft contact houden om de verbeteringen te volgen. We willen graag de directeur bedanken voor zijn oprechte interesse om dingen goed te doen en lijden van dieren tijdens het slachten te verminderen.