Ze
leefde nog en werd uit een vrachtwagen gesleept. Er zat een ketting om
haar voorpoot. Asalet was zo gefocust dat hij me niet hoorde. Leyla was
uitgemergeld, een van haar poten was gebroken. De blik in haar ogen sprak van vreselijke pijn en angst.
Ik was zo geschokt dat ik bijna moest overgeven. Een van de werknemers
van het slachthuis pakte zijn lange mes en begon haar hals open te
snijden.
In
Turkije worden gewonde dieren zoals Leyla niet op de boerderij
geëuthanaseerd. Ze worden in vrachtwagens geduwd en naar slachthuizen
gebracht. Euthanasie komt in Turkije maar zelden voor. Zelfs niet bij
huisdieren zoals katten en dieren. God besluit wanneer een dier of mens
sterft. De slacht is echter iets anders. Als het dier gegeten kan
worden, dan mag het dier geslacht worden. Ik begreep deze redenering
niet – als God bestaat zou Hij/Zij toch niet willen dat zijn schepselen
zo moesten lijden?
Ik kan het beeld van Leyla en van de andere dieren die ik in Turkije geslacht heb zien worden niet meer vergeten. En ook hun kreten niet. Na mijn eerste bezoek aan een slachthuis daar heb ik drie weken lang bijna niet geslapen.
Maar
dit is niet iets dat we op korte termijn kunnen veranderen. Het feit
dat alle dieren gevoel hebben, dat ze willen leven en van het leven
willen genieten is niet iets dat iedereen vanzelf weet. Het is iets dat
je moet leren.
Wat
is de oplossing? In ieder geval niet om weg te kijken, hoe heftig de
beelden ook zijn. Eyes on Animals werkt wel aan die oplossing.
In
2014 organiseerden we in Istanbul onze eerste tweedaagse training voor
veeartsen en werknemers van slachthuizen. Het onderwerp: hoe het lijden
van dieren bij de slacht te verminderen. In 2015 hielden we opnieuw een
training, deze keer in Ankara. We waren aanwezig op bijeenkomsten voor
de Vlees- en Halal-sector en gaven daar informatie over dierenwelzijn.
En sinds 2016 hebben we hierover contact met supermarktketens in
Turkije. Ons doel? Dat de supermarkten criteria opstellen voor de
slachthuizen waar zij hun vlees kopen. Alleen zo kunnen we stap voor
stap een einde maken aan het vervoer van gewonde dieren. Alleen zo
kunnen we zorgen dat er euthanasie en zelfs verdoving komt. En alleen zo
kunnen we een einde maken aan alle andere problemen in slachthuizen.
Dit
is een project met een lange weg. Er is tijd nodig om mensen te
informeren, tijd om hen ervan te overtuigen dat ze het anders moeten
doen, en tijd om binnen de sector het geld en de wilskracht te vinden om
die veranderingen ook echt uit te voeren. Hoewel verschillende
slachthuizen al concrete zaken hebben veranderd, verwacht ik toch dat
het nog zo’n15 jaar zal duren voordat er in Turkije echte ingrijpende
veranderingen zijn doorgevoerd. Maar als we niet nú de eerste stappen op
deze lange weg zetten, zullen de dieren nog langer blijven lijden.
Echte veranderingen komen voort uit voorlichting en beïnvloeding van de
mentaliteit van producenten en consumenten.
Ik wil u daarom dit vragen: steun alstublieft het werk van Eyes on Animals.
Alleen zo kunnen we in Turkije actief blijven om ons doel te
realiseren: een drastische verbetering van de slachthuizen en minder
lijden onder de dieren.
Als
u een donatie overmaakt naar Eyes on Animals, zet er dan alstublieft
`Turkije’ bij. Dan zien we erop toe dat uw bijdrage rechtstreeks ten
goede komt aan ons werk daar.
